حامیان اردوگاه مک گیل به اوج و فرودهای هفته اعتراض می پردازند

پس از ظهر جمعه در حالی که آرامش نسبی در اردوگاهی که توسط معترضان دانشجوی طرفدار فلسطین در چمن جلویی محوطه دانشگاه مک گیل برپا شده بود، خورشید می تابد و برگ ها جوانه می زدند.

روز قبل، مه آلود و خاکستری بود، پر از سر و صدای بی امان اعتراضات مخالف، که توسط دانشجویان از یک سو و گروه های طرفدار اسرائیل از سوی دیگر رهبری می شد. شعارهای بلندگوها محوطه دانشگاه را پر کرده بود، و موسیقی شاداب عبری خیابان شربروک را پر کرده بود.

گیاس عسیران، 24 ساله، که در دانشگاه سیاست، فلسفه و اقتصاد خوانده است، می گوید: «آرامش امروز مایه اطمینان است، اما تضاد کاملی را با اعتراضات دیروز نشان می دهد.

اوسیران که روز جمعه بیرون از کمپ روی پتویی زیر درختی نشسته بود، گفت که از حامیان معترضان دانشجویی است. او در میان بسیاری از افراد حاضر در دانشگاه بود که سعی در پردازش وقایع هفته گذشته داشت.

“روحیه خوب است. آری ناچمن، دانشجوی مذاهب و فرهنگ در دانشگاه کنکوردیا و یکی از اعضای صدای مستقل یهودیان، که از اولین معترضانی بود که روز شنبه در مک گیل اردو زد، گفت: خوب است که یک روز آرام تری داشته باشیم.

چند روز قبل، ناچمن به حلقه‌های تیره اطراف چشم‌هایشان اشاره کرده بود، زمانی که یک خبرنگار سی‌بی‌سی نیوز درباره باران متناوب، نور و رعد و برق که چندین روز و شب در کمپ را مشخص کرده بود، پرسید.

به نظر می‌رسد که آب و هوای بد با فشارهای دیگری که معترضان دانشجوی طرفدار فلسطین برای ترک با آن مواجه بودند همراه بود: مخالفت سرسختانه مدیریت دانشگاه با حضور آنها از ابتدا و درخواست برای صدور حکم در دادگاه عالی کبک به نمایندگی از دو دانشجوی مک‌گیل. آنها این گروه را به یهودستیزی متهم می کنند و از یک قاضی می خواهند که مانع از تظاهرات آنها در خارج از ساختمان های مک گیل شود.

چندین پردیس دانشگاهی و فعالیت در ایالات متحده در این هفته با مداخله تهاجمی پلیس و دستگیری های دسته جمعی مواجه شده اند، از جمله دانشگاه UCLA در لس آنجلس، دانشگاه تگزاس در آستین و دانشگاه کلمبیا در نیویورک، که بر دستگیری ها در پردیس مونترال افزوده است.

تا روز جمعه، برخی از مؤسسات آموزشی آمریکایی شروع به نشان دادن گشاده رویی نسبت به خواسته‌های اردوگاه‌ها کرده بودند. دانشگاه براون، دانشگاه نورث وسترن و دانشگاه مینه‌سوتا متعهد شده‌اند که در ازای تظاهرکنندگانی که اردوگاه‌هایشان را تخریب می‌کنند، درباره سیاست‌های سرمایه‌گذاری خود بحث کنند.

روز چهارشنبه، دیپ ساینی، رئیس مک‌گیل، پیشنهاد برگزاری مجمعی برای بحث در مورد خواسته‌های دانشجویان را داد، اما با تردید معترضان مواجه شد که گفتند تا زمانی که دانشگاه سرمایه‌گذاری‌های خود را در شرکت‌هایی مانند لاکهید مارتین، یک تولیدکننده تسلیحات، واگذار نکند، تسلیم نخواهند شد. ارتباط مستقیم با ارتش اسرائیل و شرکت فرانسوی SPA Safran.

اما مایادا الساباگ، استاد مک‌گیل در دانشکده پزشکی دانشکده که از اردوی دانشجویی حمایت می‌کند، گفت که امیدوار است مک‌گیل در پاسخ به خواسته‌های مشابه، بیش از آنچه در گذشته انجام داده، انجام دهد – به‌ویژه پس از موفقیت در حکمی که صادر شده است. چند روز پیش در دادگاه‌ها، که بدون شک نشان داد که این شکل اعتراض هم دموکراتیک و هم قانونی است و باید در نهادهای ما مورد استقبال قرار گیرد.»

جنبشی که با مبارزه ای گسترده تر همراه است

حوالی ظهر، جشنی در نزدیکی تپه با سخنرانی و نمایش دانشمندان و هنرمندان برگزار شد. بعداً، کارگاهی توسط Kanien’kehá:ka Kahnistensera، که با نام مادران موهاوک نیز شناخته می‌شود، برگزار شد، گروهی که از مک‌گیل خواست به آن‌ها اجازه دهد تا برای یافتن قبرهای احتمالی بدون علامت در محوطه بیمارستان سابق مونترال، که اکنون مالک آن دانشگاه است، جستجو کنند. .

الساباگ گفت: “من بسیار تحت تاثیر توانایی دانش آموزان در سازماندهی چیزها در پرواز هستم.” ما به عنوان فعالان به اندازه آنچه امروز در این جنبش دفاعی می بینم، آگاه و به خوبی بیان نکرده ایم.»

الساباگ گفت که جنبش امسال با دیگر مسائل جهانی از جمله تغییرات آب و هوایی مرتبط است.

او گفت: «افرادی که به عدالت اهمیت می‌دهند، در واقع نمادگرایی و قرابت و تعهد زیادی نسبت به آنچه در حال حاضر با نسل‌کشی در غزه در حال وقوع است، می‌بینند.

کوین یوئن-کیت لاو، دانشیار که در کنکوردیا طراحی تدریس می کند، گفت که او همچنین در اوایل دهه 2000 برای حقوق فلسطینیان درگیر شد و دید که علت گسترش یافته است.

من فکر می‌کنم این مبارزه‌ای است که آشکارا در وهله اول درباره فلسطینی‌ها و حق آنها بر زمین است. اما این همچنین مکانیسم های استعمار شهرک نشینان را در سراسر جهان منعکس می کند.”

اوسیران، دانشجوی سابق مک گیل، گفت که او معتقد است که این مبارزه بر احساسات طرفداران فلسطینی در اعتراضات متقابل روز پنجشنبه تأثیر گذاشته است.

ما افراد زیادی را در این سوی حصار داشته‌ایم که درد، رنج و ناامیدی زیادی را نسبت به نهادهایی که هنوز در آپارتاید اسرائیل و نسل‌کشی در غزه سرمایه‌گذاری می‌کنند، احساس می‌کنند. اوسیران گفت: و ما در آواز این درد را بسیار می بینیم، در حالی که در آن سوی حصار، شادی بسیار بیشتر بود که دیدن آن نوعی دیستوپیا بود.

«ناهماهنگی» در پس زمینه اعتراضات مخالف

وی افزود: «میان جشن آنها و مبارزه جاری که فلسطینی ها در برابر آن مقاومت می کنند، ناهماهنگی زیادی وجود دارد».

تظاهرکنندگان طرفدار اسرائیل گفتند که شادی آنها ایجاد دید برای جامعه یهودی است، زیرا اردوگاه های طرفدار فلسطین بر اخبار این هفته تسلط داشتند.

ما به یک طرف اجازه نخواهیم داد روایت را کنترل کند. نکته اصلی این است که ما اینجا در صلح هستیم. اگرچه چندین نفر در این تظاهرات خواستار برچیدن اردوگاه شدند، اما اینفلد گفت که این هدف سازمان او نبود.

یک معترض کمتر دیپلماتیک بود. «فکر کنم نمی دانند… می گویند فلسطین آزاد، آزاد. به غیر از این، آنها هیچ چیز نمی دانند.”

موریس گفت که او بیش از همه نگران حدود 130 گروگان اسرائیلی است که در غزه باقی مانده اند.

پس از حمله 7 اکتبر در اسرائیل که مقامات می گویند 1200 نفر کشته شدند، 253 نفر دیگر گروگان گرفته شدند. بیش از 100 گروگان آزاد شده‌اند که بیشتر آنها بخشی از توافق آتش‌بس نوامبر بود.

بر اساس آمار وزارت بهداشت، از ماه اکتبر تاکنون بیش از 34 هزار فلسطینی در نوار غزه جان خود را از دست داده اند. موریس گفت که این اعداد را باور نمی کند زیرا حماس آنها را منتشر کرده است.

او در تظاهرات روز پنجشنبه گفت: «من در حال حاضر به مردمم فکر می کنم، نه به آنها.