بزرگترین جشنواره فیلم مستند کانادا می گوید در حال مرگ است. مستندسازان نگران هستند که نفر بعدی باشند

نهنگ قاتل که سوء تفاهم و بدرفتاری شده است. بررسی قتل عام دبیرستان کلمباین در سال 1999 و فرهنگ اسلحه آمریکایی به طور کلی. حقیقت ناخوشایند در مورد آینده سیاره زمین در مواجهه با تغییرات آب و هوایی ویرانگر.

اگر به سراغ فیلم های بسیار موفقی مانند ماهی سیاه، بولینگ برای کلمباین و حقیقتی ناخوشایند، ممکن است به نظر برسد که فیلم های مستند به هر کجا که نگاه می کنیم وجود دارند و بر نحوه درک ما از جامعه و جهان به طور کلی تأثیر می گذارند و تأثیر می گذارند. اما حتی در شرایطی که مخاطبان خواستار داستان‌های واقعی روی پرده‌هایشان هستند، مستندسازانی که این داستان‌ها را می‌سازند، زنگ خطر آینده مستند را به صدا در می‌آورند.

جنیفر هولنس، مستندساز و تهیه کننده که بیش از 20 سال است در این صنعت فعالیت می کند، گفت: “من فکر می کنم از هر نظر واقعاً دشوارتر است. پخش کننده ها، پخش کننده ها – یک فرسایش وجود دارد.”

“این فقط دلار و سنت است — می دانید، پول کمتر — و این پول کمتر به معنای راه اندازی کمتر است، که به معنای بودجه کمتر است، که به معنای آشوب است.”

او می‌گوید که نتیجه واضح است: صنعت قراردادی که به طور فزاینده‌ای برای حمایت از مستندسازان تلاش می‌کند.

در حالی که این برش بیشتر بر صداهای به حاشیه رانده شده تأثیر می گذارد، او می گوید که در نهایت بر همه سازندگان تأثیر می گذارد و تنها کسانی را که به اندازه کافی ثروتمند هستند باقی می ماند تا آن را دنبال کنند – هدف و فایده مستندها را تضعیف می کند.

او گفت: «این به چیزی برای کسانی تبدیل می‌شود که توانایی پرداخت آن را دارند، یا یک کنسرت پاره وقت که شما نمی‌توانید آن را بپردازید. “این ناسالم است. این مکان ناسالم برای کار مردم است.”

این روندی است که نه تنها توسط خود کارگردانان مشاهده شده است.

هرج و مرج در Hot Docs نشانه عدم قطعیت گسترده تر است

همین نزدیکی رنج عمومی و تعطیلی موسسات هنری در سراسر کشوربزرگترین جشنواره فیلم مستند کانادا، در آستانه سی و یکمین نمایش سالانه خود در سال جاری، تعداد خیره کننده ای ایمیل ارسال کرد.

همراه با خواهش‌های ایمیلی صریح مانند «من کاملاً با شما صادق خواهم بود: ما در حال مبارزه هستیم» که توسط ماری نلسون، رئیس Hot Docs نوشته شده بود، نمایه‌ای در Globe and Mail وضعیت مخاطره‌آمیز جشنواره را به وضوح نشان داد.

نلسون در پاسخ به سوالی درباره جشنواره گفت: «ما واقعاً منظورمان این بود که گفتیم می ترسیم جشنواره امسال آخرین جشنواره ما باشد. درخواست حمایت مالی اضطراری از اتاوا.

مقامات Hot Docs از صحبت با CBC برای این مقاله خودداری کردند، اما صنعت در حال مبارزه با تنها مشکل جشنواره فاصله زیادی دارد.

U مصاحبه اخیر CBCنلسون گفت که جشنواره هنوز اثرات همه‌گیری COVID-19 را احساس می‌کند. علاوه بر این، اخیراً 10 نفر از کارکنان جشنواره با استناد به «محیط غیرحرفه‌ای و تبعیض‌آمیز» پس از استخدام مدیر هنری جدید، استعفا دادند که نتیجه آن فیلم‌های کمتری نسبت به سال‌های گذشته بود. به کارگردانی حسین کریمبوی در ماه مارس استعفا داد.

و پس از غفلت دولت از تامین بودجه اضطراری برای Hot Docs، دو عضو برجسته هیئت مدیره Hot Docs تنها چند روز قبل از افتتاح جشنواره در پایان آوریل استعفا دادند. به این ترتیب تعداد اعضای هیئت مدیره از 24 نفر در سال گذشته به 13 نفر در حال حاضر کاهش یافت.

پت مولن، ناشر مجله مستند کانادایی POV Magazine، گفت که این هرج و مرج فقط نشانه یک عدم قطعیت گسترده تر و وحشت آرام اما رو به رشد در دنیای مستندهای بلند است.

او گفت: «آنچه از گزارش پاییز گذشته داک شنیدیم در ایالات متحده و بریتانیا منعکس شده است. بسته شدن نیروگاه تولید شرکت کننده رسانه و مستندهای وحشتناک در گیشه انگلستان و ایرلندبا وجود موج منتقدان

این چشم‌انداز در 20 سال گذشته کاملاً تغییر کرده است، و من فکر می‌کنم حتی در شاید پنج سال گذشته، استریمرها کاملاً تسلط یافته‌اند.»

پخش آموزشی و سرگرم کننده

به گفته مولن، تهاجم به خدمات استریم یکی از بزرگترین محرک های تغییر در صنعت است.

چون حداقل سریال بدون فیلمنامه را دوست دارم پادشاه ببر، آفرینش قاتل و با گربه ها لعنتی نکن موفقیت های بزرگی را شاهد بوده اند – به خصوص پس از اینکه همه گیری جهانی باعث شد مخاطبان از سالن های سینما به سمت سریال های بلند مدتی که می توان در خانه تماشا می شوند رانده شوند – او می گوید که آنها این کار را به قیمت فیلم های مستند بلند انجام دادند.

و در حالی که پخش‌کننده‌هایی مانند نتفلیکس در حال به دست آوردن مستندهای بلند تحسین‌شده منتقدان هستند، مولن می‌گوید تمرکز عمده روی «سرگرمی‌های آموزشی» است – سریال‌های جنایی یا سلبریتی واقعی که «ممکن است از نظر هنری پیچیده نباشند».

یک مثال بارز می تواند بسته شدن شرکت مشارکت کننده باشد، شرکتی که پشت بی شماری مستند و درام با انگیزه اجتماعی مانند حقیقتی ناخوشایند، شهروند چهار، خلیج، مهتاب، چراغ جستجو و دیگران.

در پاسخ قطعه ای در هالیوود ریپورترمستندسازان برجسته تعطیلی این شرکت را به عنوان از دست دادن “ویرانگر” یکی از معدود راه های تامین مالی برای مستندهای جدی توصیف کردند.

مولن می‌گوید: «اگر آن‌ها دست‌هایشان را بالا بیاورند و بگویند: «این کسب‌وکار آینده‌ای ندارد»، فکر می‌کنم اثری موج‌دار خواهد داشت.

“برای متزلزل کردن اعتماد دیگران – و بودجه [for] مستندهایی که سیاسی هستند، فعال هستند، وضعیت موجود را تغییر می دهند و واقعاً همان کاری را انجام می دهند که هنر ساخته شده است.»

افول تولید مستند هنری

امواج ناشی از بستن یک شرکت‌کننده می‌تواند باعث جمع شدن Hot Docs شود. و این به نوبه خود می تواند به معنای عواقب ناگواری برای کل صنعت مستند باشد.

اگر جشنواره از بین برود، یکی از مهم‌ترین راه‌ها برای فیلم‌های مستند – به‌ویژه فیلم‌های کانادایی – برای رساندن فیلم‌هایشان به خریداران و مخاطبان خواهد بود.

سارا اسپرینگ، مدیر اجرایی سازمان فیلم مستند کانادایی گفت که آنها از قبل تماشای آن قناری را در معدن زغال سنگ آغاز کرده اند.

اسپرینگ در گزارش سال 2023 خود می گوید که از سال 2016 تا 2021 شاهد “افت شدید” تولید مستند بلند بوده اند و از 60 به 35 فیلم مستند رسیده اند – یا از 5.1 درصد تولید کانادا به تنها 2.4 درصد. گزارش آنها همچنین به افزایش تعداد سریال‌های مستند کم‌هزینه اشاره می‌کند.

اما همانطور که مولن در سال 2023 اشاره کرد، از بین رفتن مستندهای بلند به دلیل کمبود جذابیت یا ارزش نیست. گزارش تله فیلم کانادا که فیلم های مستند دومین ژانر فیلم مورد علاقه مخاطبان کانادایی است.

اما Vyasna در حال حاضر آینده بالقوه ای را می بیند و به گام هایی در مسیر درست اشاره می کند، با هر دو بودجه تله فیلم از 30 مستند در سال گذشته (بیشترین تا کنون) و بنیاد رسانه های کانادا قصد خود را اعلام کرد تمرکز بر مستندهای بلند می تواند فرصت هایی را ایجاد کند.

در حالی که سرویس‌های استریم برای پشتیبانی از فرم هنر مستند استفاده می‌شد، او می‌گوید که “تغییر زیادی کرده است.”

پلتفرم‌های پخش عمده به ندرت مستندهای کاملی را به دست می‌آورند که مکالمات ملی را منعکس یا کاوش می‌کند، و او خاطرنشان کرد که در نظرسنجی سازمان مستند کانادا در سال گذشته، حتی یک فیلم از یک پخش‌کننده بین‌المللی خارجی به عنوان منبع بودجه برای تولید آن نام نبرده است.

این بخشی از فضایی است که در آن 75 درصد از مستندسازان برای امرار معاش دست به کارهای دیگری می زنند و بر اساس گزارش سال 2020 مرکز رسانه و تأثیر اجتماعی ایالات متحده، تنها دو نفر از هر 10 نفر از فیلم های خود سود می برند.

اسپرینگ می‌گوید با ایجاد حمایت‌ها و رهبری، فرصت‌های بیشتری ممکن است پدیدار شود. اما این یک قطعیت نیست.

او گفت: “اگر ما واقعاً به سرمایه گذاری در بودجه عمومی در کانادا برای فیلمسازان مستند که مقرون به صرفه و منصفانه است ادامه دهیم، همه اینها را خواهیم دید.”

“اگر برای هدایت خط مشی عمومی خود صرفاً به منافع بازار تکیه کنیم… این داستان های غنی، طولانی و پیچیده را نخواهیم داشت که شکل هنری را که ما به خاطر آن در سراسر جهان بسیار مشهور شده ایم به جلو حرکت می دهد.”