با تغییر در سود سرمایه، لیبرال ها یک بار دیگر به اصلاحات مالیاتی چنگ زده اند

در پاییز 2021، تحریریه مجله مالیاتی کانادا چند ده صفحه را به موضوع «بحث داغ» سود سرمایه اختصاص داد.

به طور کلی، ویراستاران نوشتند، مشارکت کنندگان منتخب آنها از افزایش نرخ گنجاندن برای سود سرمایه حمایت کردند – بخشی از سود سرمایه یک فرد که مشمول نرخ مالیات بر درآمد است. اما آنها اعتراف کردند که اجرای چنین تغییراتی در عمل آسان نخواهد بود.

مایکل اسمارت و سوبیا حسن جافری در مقاله ای نوشتند: «مقاومت در برابر افزایش مالیات بر عایدی سرمایه در میان مالیات دهندگان آسیب دیده می تواند پر سر و صدا باشد. یکی از مقالات برجستهدقیقاً به این دلیل که چنین اصلاحاتی به عنوان مالیات یکباره عمل می کند که اجتناب از آن برای مالیات دهندگان در درازمدت با تغییر رفتارشان دشوار یا غیرممکن خواهد بود.

دلایل و انگیزه‌های دقیق آن هرچه که باشد، مخالفت «بلند» با افزایش مالیات ممکن است به قدمت خود مالیات باشد. اما لیبرال ها قبلاً از تجربه خود دریافته اند که این مخالفت چقدر می تواند پر سر و صدا شود مجموعه ای از اصلاحات قبل از حمله برای زنده ماندن بجنگید گیجی و اختلاف نظر در تابستان 2017

اکنون آنها در حال چرخش دیگری هستند – و یک سوال بزرگ این است که آیا این بار آمادگی بیشتری برای مقابله با آنها دارند یا خیر.

اگر لیبرال‌ها امیدوارند باهوش و سنجیده به نظر برسند، حداقل می‌توانند به این واقعیت اشاره کنند که آن‌طور که برخی می‌خواهند پیش نرفته‌اند.

اسمارت و حسن جافری در مقاله خود در سال 2001، افزایش نرخ درج را از 50 درصد به 80 درصد برای تمام سودهای سرمایه پیشنهاد کردند. کریستیا فریلند، وزیر دارایی، در سومین بودجه خود که هفته گذشته ارائه شد، نرخ 67 درصدی را برای افزایش سرمایه 250000 دلاری یا بیشتر پیشنهاد کرد.

اسمارت و حسن جافری در تحلیل سال 2021 خود خاطرنشان کردند که ثروتمندترین خانواده ها به طور نامتناسبی از معافیت مالیاتی ارائه شده برای سود سرمایه سود می بردند (اگرچه بحث هایی در مورد نحوه توزیع نامتناسب این معافیت وجود دارد). اکنون این یک جنبه کلیدی از استدلال دولت است.

یک سند بودجه هفته گذشته گفت: “دولت از ثروتمندترین کانادایی ها می خواهد که سهم منصفانه خود را بپردازند.” و اضافه کرد که این تغییر تنها حدود 0.13 درصد از کانادایی ها را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

همانطور که فریلند اشاره کرد، تغییرات او نیز بی سابقه نیست. از سال 1990 تا 2000، نرخ شامل 75 درصد برای تمام سودهای سرمایه بود. فریلند همچنین وعده تخصیص ویژه با هدف کارآفرینان را می دهد.

اسمارت در مصاحبه ای در این هفته گفت: «دلایل زیادی وجود دارد که چرا باید نرخ شمول برای افزایش سرمایه افزایش یابد.

اسمارت استدلال می‌کند برای یک چیز، «برای همه کانادایی‌ها منصفانه‌تر خواهد بود اگر مالیات‌دهندگان عایدی سرمایه همان نرخ‌های مالیاتی را بپردازند که بقیه ما». علاوه بر این، او با اشاره به تفاوت در نحوه مالیات بر سود سهام و عایدی سرمایه، می‌گوید: «اگر هر سرمایه‌گذار برای هر چیزی که در آن سرمایه‌گذاری می‌کند، نرخ مالیات یکسانی بپردازد، برای اقتصاد بهتر است.

مبارزه بر سر اینکه این تغییرات چه معنایی خواهد داشت

محافظه کاران پیر پویلو در حالی که بودجه را محکوم می کردند، به طور آشکار در مورد افزایش سرمایه سکوت کردند. این ممکن است به این دلیل باشد که آنها – به درستی – احساس می کنند که لیبرال ها خوشحال می شوند که آنها را به حمایت از معافیت های مالیاتی برای ثروتمندان متهم کنند.

در حال حاضر، صداهای دیگر در حال پر کردن جای خالی هستند، از جمله پزشکانی که نگرانی های خود را در این هفته بیان کردند. بخش فناوری بیشترین اعتراض را داشته است. هیئت سرمایه گذاران کانادایی حمایت مالی شد یک نامه سرگشاده امضای صدها نفر از مدیران فنی

در یک مقاله برای پست ملیبنجامین برگن، رئیس شورا، هشدار داد که این تغییرات به «نشاط اقتصادی» کانادا آسیب می رساند. به طور خاص، او استدلال کرد که سطوح بالاتر دربرگیری سرمایه گذاری تجاری را منصرف می کند.

او نوشت: «بر عایدی سرمایه با نرخ متفاوتی مالیات می‌گیرند، زیرا این مالیات سرمایه‌گذاری است. “هر سرمایه گذاری مستلزم ریسک است… [t]قانون مالیات این را در نظر می گیرد.»

اما چهره‌های دیگری در جامعه سرمایه‌گذاری اعلام کردند که واکنش‌های منفی وجود دارد سردرگم و غیر موجه.

به نظر نمی رسد توافق روشنی در مورد تأثیر اقتصادی تغییرات مالیات بر عایدی سرمایه وجود داشته باشد. در مقاله ای که در سال گذشته منتشر شد، اقتصاددان جاناتان ریس کسلمن نوشت که “تأثیر کلی مالیات بر عایدی سرمایه موجود و افزایش یافته بر کارایی و رشد اقتصادی متفاوت است و تعیین کمیت آن دشوار است.”

کسلمن می نویسد: «زمانی که نرخ دربرگیرنده درآمد به 75 درصد برای نزدیک به یک دهه در سال 1990 افزایش یافت، هیچ اثر منفی اقتصادی مشاهده نشد، اگرچه شواهد در بهترین حالت ضعیف هستند. بر خلاف ادعاهای رایج در مورد مالیات بر درآمد بالاتر، برخی از اثرات از نظر اقتصادی سودمند خواهند بود، در حالی که برخی دیگر که ممکن است منفی باشند، می توانند با اصلاحات مناسب کاهش یابند.

منصفانه است که فرض کنیم این تغییر جنبه های منفی دارد. اما هر انتخاب سیاستی مستلزم یک مبادله است.

در ایمیلی در این هفته، ترور تومب، اقتصاددان دانشگاه کلگری، که استدلال می‌کند افزایش مالیات بر عایدی سرمایه منطقی است، نوشت که اگرچه بحث برانگیز نیست که بگوییم تغییرات در سود سرمایه تأثیر منفی دارد، «کلا انتخاب سیاست مربوط به هزینه ها و منافع است، بنابراین ما باید هزینه ها را در مقابل منافع انتخاب مخارج دولت سنجید.»

آنچه لیبرال ها می توانند از سال 2017 بیاموزند

در مقایسه با مبارزه مالیاتی در سال 2017، زمانی که لیبرال ها به دنبال تغییر قوانین نهادهای خصوصی بودند، این بار دولت با پیشنهادات جدید هزینه ها، به ویژه مواردی که مربوط به کمک به جوانان کانادایی برای یافتن مکان های مقرون به صرفه برای زندگی است، بسیار واضح تر و بیشتر بر تغییرات مالیاتی متمرکز شده است.

نخست‌وزیر جاستین ترودو روز سه‌شنبه گفت: «می‌دانم که ممکن است برای برخی افراد فروش یک کلبه یا خانه دوم گران‌تر باشد، اما جوانان هنوز نمی‌توانند خانه اصلی خود را بخرند».

به طور کلی، پیش بینی می شود که این تغییرات در طی پنج سال 19.4 میلیارد دلار درآمد اضافی برای دولت فدرال ایجاد کند. فریلند در سخنرانی بودجه خود به درخواست از کانادایی های ثروتمند برای پرداخت بیشتر به برنامه های فدرال که مراقبت های دندانپزشکی، ناهار مدرسه و پیشگیری رایگان از بارداری را ارائه می دهد، اشاره کرد.

هدف کاهش نابرابری درآمد ممکن است به خودی خود ارزشمند باشد، اما انتزاعی تر از چیزهای ملموسی است که لیبرال ها اکنون به آن اشاره می کنند.

یک بررسی داخلی توسط وزارت دارایی پس از طوفان مالیاتی 2017 به این نتیجه رسید که دولت در پاسخ به نگرانی‌ها و انتقادات کند عمل می‌کند و «نیاز به تعدیل استراتژی‌ها و پیام‌های ارتباطی سریع‌تر برای رسیدگی مؤثر به برداشت‌های نادرست» وجود دارد. اسکات کلارک، یک مقام ارشد مالی سابق، مشاهده می شود در آن زمان، هیچ «برنده‌ای» وجود نداشت – افرادی که از این تغییر منتفع شوند – که دولت فدرال بتواند به آن اشاره کند.

بازگشت زودهنگام ممکن است نشان دهد که دولت از تجربه سال 2017 درس هایی آموخته است. برای یک چیز، فریلند از همان ابتدا آشکارا اذعان کرده است که برخی از مردم احتمالاً ناراحت خواهند شد.

اما اگر قرار است از سال 2017 استفاده شود، بعید است که مخالفان به سرعت یا بی سر و صدا بگذرند.